Doopattesten.

Naar aanleiding van wat we schreven over het afgeven van een doopbewijs, wanneer iemand tot 'de Hervormde Kerk wilde overgaan, wordt ons terecht de opmerking gemaakt, dat deze moeilijkheid van zelf kan worden voorkomen, wanneer de Kerkeraad bij eiken doop aan den vader een bewijs geeft, dat zijn kind in de Gereformeerde Kerk gedoopt is; welk bewijs dan geteekend kan worden door den predikant, die • den doop bedient. In verschillende Kerken is het reeds gebruikelijk zulk een doopbewijs bij den doop zelf af te geven. Mocht zulk een vader dan later met zijn kinderen tot een andere Kerk overgaan, of gaan de kinderen, volwassen geworden, naar een andere Kerk, dan behoeven zij van den Kerkeraad geen getuigenis te ontvangen, dat zij gedoopt zijn, en behoeft de Kerkeraad' ook niet, zij het dan ook zijdelings, tot dezen overgang mede te werken.

Metterdaad is deze wijze van handelen verreweg de beste. Gaarne willen we dan ook de aandacht van onze Kerkeraden er op vestigen, dat zij dezen maatregel ook in hun gemeente invoeren. Het is een betrekkelijk kleine moeite om bij eiken doop zulk een bewijs af te geven. Natuurlijk geschiedt dit dan niet met het doel, om in de toekomst aan zulk een kind den overgang tot een andere Kerk mogelijk te maken, want daaraan wordt bij den doop niet gedacht, maar alleen om aan de ouders een bewijs te geven, dat het kind wettig gedoopt is, zooals ook wanneer een kind op den Burgerlijken stand ingeschreven wordt als burger van den Staat, hiervan door den ambtenaar aanteekening wordt gedaan in het zoogenaamde trouwboekje. Zelfs zou daaraan het voordeel verbonden wezen, dat wanneer zulk een kind later, ouder geworden, naar een andere plaats verhuist, de kerkeraad hem (of haar) geen zoogenaamd doopattest behoefde mee te geven, omdat hij het bewijs van gedoopt te zijn reeds ontvangen heeft. Zulk een

zoogenaamde „doopattestatie" aan een volwassene meetegeven, die wel gedoopt is, maar nog geen belijdenis des geloofs heeft afgelegd, sanctionneert min of meer de positie van zulk een , , dooplid", alsof zijn toestand een wettige in Christus Kerk is.

Maar hoezeer we daarom dezen maatregel toejuichen en dezen gaarne bij onze Kerken aanbevelen, toch zal daarmede de noodzakelijkheid om soms aan volwassenen zulk een doopbewijs te moeten afgeven, wanneer zij naar een andere Kerk overgaan, niet geheel vermeden kunnen worden. Zulk een doopbewijs bij den doop uitgereikt kan te loor gaan of zoek raken, en dan zal de Kerkeraad wel verplicht wezen, op aanvraag, een duplicaat-doopbewijs af te geven. In zooverre.blijft hetgeen we schreven dus zijn kracht behouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen