Het bevel.

Zoo begiiit Jezus Zijn prediking... „bekeert U" en... „volgt Mij na".

Zoo keameo. wij onzen Heiland uit den Bijbel. Hij begint met het bevel.

Mea spreekt in onze dagen meermalen over het wezeia van de religie; men handelt over de vraag, wat Jezus eigenlijk beteekent voor ons leven. De schare en de enkeling, beide beginnen zich voor Jezus te interesseeren.

Dat is Jezus wel gewoon. Ook toen hij op aarde rondwandelde, vond men Hem al interessant. Men wilde wonderen van Hem zien. Men wilde, dat Hij een teeken deed. Hij voedde de massa — wat eén wónder; en zoo voordeehg!

Jezus wordt, precies zoo als voor negentien eeuwen, nóg door de menschen pasklaar gemaakt voor het menschelijk hart.

Maar dat laat Jezus zich niet welgevallen.

Zóó treJct Hij zich terug — óf Hij waarschuwt op zulk een wijze, dat de schare weggaat, en Hij het straks aan Zijn vrienden vraagt: wilt gijlieden ook niet heengaan?

Jezus wordt pasklaar gemaakt voor den mensch, doordien men van 'Hem maakt de Meester, die komt met de bede: och, wil me toch liefhebben.

Dan is Jezus de teedere, de man, die bekoort door Zijn geduld, die door de menschen wat op sleeptouw wordt gehouden; dan wordt Jezus de godsdienststichter, die een religie van liefde en teerheid preekte.

Zeker, zoo zegt men, is religie niet de zaak van het gevoel? Liefde, vrede, gevoelsaandoening, dat is het, wat Jezus ons laat beleven.

Hoe trad Jezus nu op?

Tot de schare was het: „bekeert U", tot Zijn Jongeren: „volgt Mij na".

Jezus begint met het bevel.

Is dat religie?

Neen, dat is niet datgene, wat men er van maakt. Trouwens religie is niet, wat men er alzoo van zegt.

gehoorzaam­ Religie is in de eerste plaats heid.

De dienst onzes Gods moet allereerst bestaan in een gewillige onderwerping. Let maar eens op, hoe telkens weer het Evangelie komt met den eisch: gij zult; of wilt ge: belseert U; volgt Mij; bidt; klopt; hoort; gaat heen; en zoo vele meer.

Dat moeten wij verstaan.

Da4r, waar Gods Geest in 'het hart werkt, komt allereerst het begeeren naar gehoorzaamheid.

Dat weet Gods kind wel. Immers, dat is steeds de worsteling: het ik wil... ik wil niet...

Dat weet Gods kind wel, dat dat steeds weer Gods Woord tot zijn ziel is: „gij zult", opdat hij het zou zeggen: „Heere, ik wil niet", „leer mij willen".

En wanneer dan 'Jezus zegt: „volgt Mij", dan antwoorden wij: „trek mij Heere, dan zal ik U naloopen", en warmeer Hij spreekt: „bekeert U", dan smeeken wij het: „bekeer ons Heere, zoo zullen wij bekeerd zijn".

Wat staat de prediking naar den modernen tijdgeest dan ver af van het Woord van onzen God en van de beleving van Gods kind.

Maar wat zijn we intussohen rijk met ons Evangelie van het bevel!

Och, onze ziele vindt rust, waar 3ve naar Jezus luisteren. Hij weet wie Hij is. En Hij zegt ons, hoe Hij ónze "Jezus wil worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen