Is er van de komende synode der gebonden kerken gegronde verwachting?
Sommigen zijn van mening, dat de in Augustus samen te komen Rotterdamse synode, zich genoopt ziende toe te geven aan de thans vrijwel publieke opinie en aan de steeds sterker wordende tegenstand In eigen kring, wel eens bakzeil zou kimnen halen en van de tot hiertoe gevolgde weg radicaal zou kunnen terugkeren. Naar onze gedachte, bestaat-.hierop uitermate weinig kans.
Immers daaraan zit veel meer vast dan een andere praktijk en een betuiging van leedwezen.
Stel eens, dat de synode inderdaad zou ter zijde stellen het vierde formulier van enigheid, terugnemen de schorsingen, afzettingen, uitsluitingen, weringen, wat zou dat betekenen ?
Niets minder dan het oordeel over de voorgaande synoden. Dat deze onrechtmatig gehandeld hadden. Dat ze ten onrechte hadden gebonden en de zwaarste kerkelijke straffen haden opgelegd. Dat ze gehandeld hadden tegen de afspraken, tegen de officiële kerkelijke papieren. Dat ze van de overeengekomen basis, van het fundament der gereformeerde kerken, waren afgegaan.
Maar met deze erkentenis zou toegegeven zijn, dat niet de gebonden kerken de Gereformeerde Kerken zijn. Doch dat de2; e naam toekomt aan de vrijgemaakte kerken.
Nu lette men op 't geen we verleden week schreven, n.l. dat de synode straks te behandelen krijgt het voorstel van de classis Gorinchem, waarbij men door middel van een proefproces de naam „Gereformeerde Kerken" wil opeisen uitsluitend voor de synodocratische gemeenschappen. En niet is aan te nemen, dat dit voorstel in zee gegaan is zonder dat men de leiding in de gebonden kerken (en deze op haar beurt haar luridische adviseurs) van te voren zou hebben geraadpleegd.
Wilde men komen tot verloochening van het tot hiertoe ingenomen synodale standpunt, dan zou het Gorinchemse voorstel allicht op aanvankelijke aanvaarding niet de minste kans gehad hebben. Daarom achten we, dat de Rotterdamse synode geen verwachting wekt van herstel van begaan onrecht. Alleen hopen we bewaard te worden voor schijn-manoeuvres, van een synode die jammert over de „geslagen breuk" maar zich wel wacht één beslissende stap te doen om wat de leiding grondig be
dierf weer goed te maken.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 12 juli 1952
De Reformatie | 8 Pagina's