GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Christelijke Nationale Conferentie te Shanghai.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Christelijke Nationale Conferentie te Shanghai.

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

III.

Hoe moet het hart van den Christen-Chinees van blijdschap hebbien geklopi: , toen hij de Chr. Nationale Conferentie te Shanghai. (van 2—11 Mei 1922) hoiorde beraadslagen over de C h i n e e s c h e kerk. Ze'ker, de Christen-Chinees is eerst Christen en daarna Chinees.

Maar deze twee mlogen toch niet los naast elkander A^o-rden gezet; zij zijn aelfs 'zoo nauw'aan elkander verbonden, dat zij tot 'een eenheid zijn samengegroeid; een Chinees, die Christen wordt, is niet - een Christen en ook een Chinees, maar hij is 'oen Christen-Chinees.

Het is dan ook niet in hem te misprijzen, integendeel, ZO'O hij streeft naar het hooge ideaal, niet slechts van de bek'eering van vele Chineezen tot den Christus Gods, maar van de stichting Van een Chr. Chineesche kerk.

Tot dit ideaal heeft de Cihi. Nat. Conf. van Shaaghiai hem een grooten stap nader gebracht.

Wij merkten reeds een vorig, miaal op, dat China door de groove mogendheden werd en wordt ten onder gehouden. Vooral het heidensch Japan en het Christelijk Amerika staan aan onderdrukking schuldig

Doch de algiemeene ontw: aking van het nationaal bewustzijn der Oostersche volken heeft ook' China aangeraakt, [mtet name zelfs het Christelijk China, d.wz. dat deel van China, dat reeds voor het christendom mocht gewonnen worden. En dan ligt het voor de hand, dat de Christen-Chinees niet slechts staatkundige vrijheid en onafhankelijkheid wil, m'aar ook onder de voogdij (dikwijls een overheersching) van de Engelsche en Amieri'kaansche zending vandaan zoekt te komen.

Dat de motieven hiervoor steeds zuiver christelijk zijn, zouden wij niet gaarne beweren. Er zal ook' veel va, n den mensch, van den vleeschelijken biensch, bij zijn. Doch daarmee is de zaak' zelf allerminst veroordeeld; integendeel, wij juichen het streven der Christen-Chineezen van harte toe.

Hoe de bovengenoemde Conferentie een uiting van dit streven was, en het beoogde doel naderbij heeft doen komlen?

In 1907 was ook' te Shanghai een Conferentie gehouden m'et het oog op het christendom. Maar deze was een conferentie van zendelingen; de Chineezen stonden er buiten; de v r e e m! d e 1 i n-gen beraadslaagden onderling zonder de Chineezen over de Chineezen.

Dit kon ook moeilijk anders. En al zouden sommigen van de Christen-Chineezen in staat en bevoegd zijn igeweest, om mfee te oordeelen over den stand van za!ken en de te nemien maatregelen voor de doorvoering vjan het christendom, er werd toen niet aan gedacht, noch door de zendelingen, noch door de Chineezen; er werd trouwens geen behoefte aan gevoeld ook.

Daarbij, jhet onderwerp van bespreking' was in 1907 een igéheel ander. Er zijn in China — wij merkten het een vorig tóaal op — '144 zendingscorporaties Van Protestantsche zijde, die elkander onwille'keurig gedurig in den weg zitten en hinderen. En het wia, s de bedoeling van de Conferentie in 1907 tusschen idie verschillende lichamjen een werk'verband te leggen en samienwerking te zoeken.

Maar nu in 1922, hoe geheel anders was in deze 15 jaren de situatie geworden! Het is hetzelfde China niet mieer. 'Wat mten in 1907 niet had k'unnen denkien en zelfs niet durven droomten, dat in afzienbaren tijd miogelijk' zou zijn, is nu werkelijk'heid gewiorden: een vergadering van bijna 1200 christenen koimt bijeen, wia, arvan niet minder dan 570 Chineezen, sprekend over een Chineesohe kerk!

Over de igeweldige ïmoeiiijtt^den, die moesten wórden overwonnen, voordat zulk een vergadering' bijeen komen kon, spreken wij niet, daar zij voor ons doel van weinig] belang zijn.

Het verschil in ras was èèn gïoot bezwaar, doch erger was (het groote getal van richtingen en gezindten. Broederlijk (en zusterlijk) zaten naast elkander Anglicanen, Baptisten, Congregationalisten, Lutherschen. Methodisten, Presbyterianen en anderen, en deze allen ook weer in onder-richtingen verdeeld. Tevens wlaren vertegenwoordigd de christelijke mlannen-en vrouwenvereenigingen in Chinai, en ook nog enkele paedagogische instituten. Inderdaad, op kerkelijk gebied een allegaartje bij uitnemendheid, maar toch vereenigd om den persoon van Jezus Christus, en jagend naar hetzelfde doel: een Chineeschei klerk.

Mede een bezwlaar was de taal, waarin gesproken zou mloeten worden. 'Vian de buitenlandsche talen kwalml alleen het Engelsch ernstig in aanmerking; mlaar het ging toch niet aan op een nation na Ie vergadering Engelsch als spreektaal te gebruiken! Bovendien, vele . Chineezen zouden het niet hehben verstaan. Dan Chineesch? Doch afgezien van het feit, dat velen van de zendelingen deze taal niet of niet voldoende m'achtig waren, bleef nog de vraag te beantwoorden, welk' dialect zou gekozen worden. Wij söhreven toch reeds in ons eerste wtikel, dat mien niet zonder meer van de Chineesche taal kan spreken, gelijk' b.v. van het Engelscji of het Nederlandsch.

Ten slotte viel de keuze op het Mandarijn-dialect; mlaar velen van de Chineezen verstonden dit ook niet; voor hen en voor de buitenlanders werd het Engelsch genomen. Elke toespraak moest dus uit" het Chineesch in het Engelsch worden overgezet, en omgekeerd.

Ook was nog een vraag, wie de vergadering zou leiden; een van de Engelsohen of Amterikanen? Maar dat zou het nationale gevoel der Chineezen hebben jgektenkt. Een Chinees dan? Maar zouden de buitenlanders, die tot dusverre altijd de leiders waren geweest, zich onder een Chinees zetten? Ja, het moest, en daarom Kon het ook. En niet één van de zendehngen, die het anders wilde. 'Voorzitter werd toen de C'hineesche predikant Dr Tscheng: Tsching , Ji, die bleek voor zijn taak volkom'en berekend te zijn.

Opmerkelijk w!as het groote getal vrouwen lOf de Conferentie, niet minder dan 86, waarvan er verscheidene met veel vrijmoedigheid in deze groote vergadering het woord voerden. Trouwens, in China neemt de vrouw in het zendingswerk een vooraan­ staande plaats in. Van de 100 zendelingen zijn er niet minder dan 30 ongehuwde vrouwen. Telt men de vrouwen van de zendelingen er bij (wat natuurlijk niiot geheel op gaat), dan is de verhouding van het miannèlijk - en vrouwelijk element als 2:3. Van de 675 zendingsstations in eigenlijk'.China zijn er 89, d.i. dus 13 pet. alleen door vrouwen bezet. En zoo zijn er nog m'eer interessante cijfers te geven.

Een bijzonderheid van de Conferentie was ook de belangstelling, die zij van de „buitenstaanders" genieten paöoht. Zuiver kerkelijk wias zij wel niet, omdat ook het vereenigingsleven vertegenwoordigd was, mjaar leen kerkelijk stempel droeg zij toch wel, en het doel was toch op een Chineesche kerk gericht. Maar dit verhinderde vele overheidspersO'nen en anderen niet, om hun „groeten" officieel over te brengen of te laten brengen.

Zoo bracht de Amierikaansche generaal-consul de groeten over van de buitenlandsche bevolking van Shanghai, terwijl de commissaris voor buitenlandsche aangelegenheden in naam van den gouverneur der provincie Kiangsoe', en de (christelijke) voorzitter van de Chineesche handelskalner te Shanghai in naam' van de koopManskringen spraken.

Ook de zoogenaamde christelijke generaal Feng, die toen juist ten strijde was getrokken tegen Tschang, Tso Lin, liet zijn groet overbrengen, terwijl hij tevens verschillende wenschen had voor . zijn provincie! En dan waren er natuurlijk' talloos vele telegrafische gelukwenschen uit alle deelen van China.

Dat het op deze vergadering mtet haar heterogene elementen van ras, taal, volk' en overtuiging, wel eens hokte, ligt voor de hand.

Grelijk de kerk in de christen-landen, heeft ook de zending danig te lijden onder de dusgenaamde Schriftcritiek. Wij behoeven hier niet uiteen te zetten, wat daarmiee bedoeld wordt; het is trouwens van algemeene bekendheid. Kwialm' deze becritiseering der Heilige Schrift nu alleen van ongeloo^ vige zijde, dan waiS het nog te dragen, maar zelfs de Engelsche en Ameriklaansche zending in China is van deze smletten niQt vrij.

Van hoe fatale gevolgen dit is, leert de zending in ons eigen Indië. Somtaige Mohaimmedaansche bladen op Java jhouden aan hun lezers het gedurig voor qogen, hoe de_ christenen in Nederland het onderling oneens zijn over den Bijbel, en enkele meer of-minder gj-ootedeelenvanden Bijbel schrapt pen en als onecht beschouwen; en dan stellen zij daartegenover de eenheid van hun heilig boek', den Kora|n. Het is zelfs te vreezen, dat dit verschillend denken' over het Woord van God de samenwerking tusschen de zendingscorpoxaties in Ned.-Indië groote hinderpalen in den weg zal leggen, zoo niet voof een groot deel onmogelijk zal maken.

Doch keeren wij naar China terug.

De miet het imiodernisme besmette zendelingen trachten natuurlijk een miodern „christendom" in te voeren. Daarbij heeft de m'oderne cultuur met haar uitwassen , ook' beslag gelegd op, de harten van sommige Christen-Chineezen.

En deze overtuigingen, die van het streng positieve c'hristendoto steA afwijken, kwamien ook op de Conferentie a, an het woord.

Wel bleek het, dat de aanhangers van het m'odernismé zeer verre in de, minderheid waren. Maar dat zulke stemhien beluisterd werden, was toch een slecht teeken. Het woord van den grijzen leider der beroemide China Inland Mission, den heer Hoste, was dan (Ook zeer terecht (en gelukkig, dat het zoo goed als algeheele instemtaing vond), dat het bij de zending mlede hoofdzak'elijk gaat omi het onvoorwaardelijkle gezag van de Heilige Schirift. Dit mla, ak!t juist onze Gereformeerde zending zoo' kriachtigj, dat wij wars van alle Schriftcritiek staan op den onveranderlijken grondslag van het onfeilbaar Woord van God.

De Conferentie liet, bij het verschil van overtuiging onder haar leden, de afgevaardigden vrij'. Gemieenschappelijk helang bond ze samen, en een gemleensdhappelijk' doel dwong hen tezamen te handelen. Daarxnlee was niet alle innerlijke eenheid zoek, want dan zoii het een huis op den zandgrond zijn geweest.

Die eenheid bleek op een der gjewichtigste oogenblikken der Conferentie, toen er zelfs gevreesd werd, dat alles uit elkander zou spatten.

Er werd toch ten slotte, om' eenig positief resultaat te bereiken, besloten tot de oprichting van een Chr. Nationalen Raad. Op welkb belijdenis zou deze Raad moeten rusten? Waar de Conferentie zelf zulk een beslist uitgesproken belijdenis miste, kon zij voor den Raad irnbeilijk zulk een belijdenis vaststellen. Zonder op de bijzonderheden in te giaan (wiaarover mteer in ons slotartikel) volstaan wij icr nu mede op te mfer'k'en, dat de Conferentie aan iden wensch van velen tegemjoet kwam, om todh' in leenigl opzicht haax geloof uit, te spreken. 'Een oomlmissie gaf hiervoor de volgende formule:

„Wij, leden der Conferentie, belijden met blijdschap ons geloof in, en vernieuwen onze overgave aan God den aknaciitigen Vader, en Jezus Christus Zijn Zoon, onzen Heere en Zaligmaker, die ons heeft liefgehad en zichzelf voor onze zonden heeft overgegeven, . en den Heüigen Geest, den Heer en Gever des levens; en - erkennen onze getrouwheid aan de Heilige Schriften als den oppersten regel voor geloof en wandel, en aan de fundamenteele geloofsartikelen, gehouden door de kerken, tol welke wij' onderscheidenlijk behooren.”

De Conferentie |aanvaardde met opstaan deze resolutie, en barstte toen spontaan uit in het zingen van de doxologie, beide in het Chineesch en het Engelsch. Djat moiet het mieest dramatische en ontroerende oogenblik der Conferentie zijn geweest

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 mei 1923

De Reformatie | 8 Pagina's

Christelijke Nationale Conferentie te Shanghai.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 mei 1923

De Reformatie | 8 Pagina's