EVEN PARKEEREN.
De koetsier des konings. In mijn boekenkast stond een vergeten boekje. Het behelsdte (Me ptpeeken die nooit zjijn uitgesproken! Op zoek naar een fownaatje voor treinlektuur, kwam het mjij in handten. DÖ laatste pireek verhuisde v, an ni(ijn binnenzak naai" mijn bin ...
EVEN PARKEEREN.
ZiJn dit üw kinderen? Zijn di t Uw Idnderen? Diat had Riith de Moabietische met scliijn van recht kunnen zeggen. . eenigenZij was in het gezin van Elimélech met é& n> zelfkant van Israël in aanraking gekomen.Ehmélech had den welstand voor zich en zijn gezin buit ...
EVEN PARKEEREN.
Actief tot op zijn starfhed. Zacht ea kalm is Ellza niet ontslapen. TO'MI zijn voorganger hem van den ploeg tO't het ambt riep, mocht hij wel terecht uilroepen: 'Wat heb ik u gedaan? Rust heeft Eliza sindsdien niet meer gekend. Hij heeft nergens gestaan, hij heeft ...
EVEN PARKEEREN.
De verbeelding der schalmen. Aan. de zachte hand van den droom werd' iJc gevoerd' in heL atelier van een, goudsmid. In die nachtelijke stilte kwam de sprake der glanzen tot mijn gemoed'. Mijn voeten hadden lang gesleept over de keien van de sombere slum, maair nu b ...
EVEN PARKEEREN.
Handicapped Scouts. Wij willen heden eens parkeeren in het groote Padvinderskamp te Vogelenzang.Ik stuur mijn wagen naar sub-kamp 7 om kennis te gaan maken met de Handicapped! ScOiUts.Handicapped Scouts dat zijn pad-vinders met een lichaamsgebrek. De ...
EVEN PARKEEREN.
Gekroonde Hoofden. Indien Psalm 103 niet van David was en niet lot dien Canon behoorde, zouden wij onsi misschien geroepen achten in broichin'es ^en artilieien tegen Id'en dichter te waarschuwen. Weiliöht zoiidien wij iliog ove'r het hoofd willen zien, dat hij er © ...
EVEN PARKEEREN.
En eeuwig bruist de zee...... In zomerwoeildo ligt daar het Nooirdzoe-straiKl in al de bedrijvigheid van het badseizocn. Kleine 'liandjies hebben de sciiep gehanteerd en groota handen hebben gfihoipen. Een berg van zaïiid topt omlhoog, een dartel vlaggetje kroont ' ...
EVEN PARKEEREN.
Miskenden. Ik zie voor mij een groot leger van miskenden, zij gaan onder een onrechtvaardig vonnis: gebukt Al's met een redeloozen vloek beladen, strompelen zij hun gang door de wereld. Gedoemden! Wie zijn zij, wie vormen die troostelooze schare? Het zijn — onze ri ...
EVEN PARKEEREN.
Het superlativisme. Weg, donkere wolk van sombetlieid! Laat mij liet lied aanheffen van blijde voldoening.Weg, verwensclit minderwaardigheidsgevoel! Ik wil mijn borst laten zwellen van trotseh zelfbewustzijn!Tot nog toe heb ik het beklemmend gevoel ge ...
EVEN PARKEEREN.
Helpen. Daar is wel niemand of hij wordt in het leven menigmaal geroepen zijn naaste hulp te verleenen, hetzij- van stoffelijken, hetzij van geestelijken aard. Sommigen zien zich daar öf ambtshaive, óf door den weg van christelijk hulpbetoon in eenigerlea vorm, wel ...